Komunikacja między partnerami bliskiego związku jest jednym z podstawowych czynników wpływających na rozwój miłości i więzi, czyli na jakość i powodzenie tego związku. Prawidłowa komunikacja powinna być w miarę możliwości otwarta i pełna. Powinna zakładać jasność przekazu, wyrażenie myśli w sposób jednoznaczny i zrozumiały oraz otwartość, czyli udzielanie informacji wprost. Otwartość obejmuje także okazywanie własnych uczuć i przeżyć, komunikowanie swoich potrzeb i oczekiwań, dzielenie się doświadczeniami, przeżyciami i postawami oraz własnymi przekonaniami. Partnerzy pozwalają sobie bowiem wypowiedzieć się drugiemu partnerowi, uznając jego prawo do odmiennego zdania. Bezpośredni sposób komunikacji ułatwia realizowanie własnych potrzeb, czy też spełnianie oczekiwań jakie pojawiają się w relacjach. Dzięki takiej komunikacji wzrasta poczucie tożsamości danej osoby, rozwija się zdolność odbioru i przekazu własnych przeżyć. Ponadto stwarza ona możliwość rozładowania napięcia i negatywnych emocji, zapobiegając ich kumulacji a co za tym idzie, pojawieniu się psychopatologii (Plopa, Połomski, 2010).
Zagrożeniem dla poprawnej komunikacji są tendencje do wyrażania ocen, nakazów i rad, jednostronne koncentrowanie się tylko na pozytywnym lub na negatywnych formach zachowania wobec drugiej osoby. Zaburzenia w komunikacji mogą również wynikać z ograniczonej otwartości partnera, jego nieumiejętności wyrażania wprost swoich uczuć, myśli, pragnień czy potrzeb. Chęć unikania konfliktów w imię fałszywego poczucia, iż naprawdę wartościowe jest związek bezkonfliktowy też wpływa na prawidłowe komunikowanie się partnerów. Zapomina się o tym, że dobra komunikacja w związku to również wyrażanie emocji negatywnych. Taki sposób komunikacji buduje więź i bliskość, a dzielenie się doświadczeniami spaja relacje. Wszelkie strategie skoncentrowane na rozwiązywaniu konfliktów wzmacniają intymność i często prowadzą do rozwiązywania problemów, jak i zapobiegania im w przyszłości. Destruktywne zachowania, takie jak manipulacja, naciski, uchylanie się, wrogość czy agresja mają bardzo negatywny wpływ na jakość i stabilność tych związków (Huston, Holmes 2004, za: Plopa 2010).
Komunikacja zawsze jest symboliczna, to znaczy, że kiedy komunikujemy się z innymi używamy symboli w formie słów i różnych niewerbalnych wskaźników, które coś oznaczają. Przekazywane treści związanych z tymi różnymi symbolami powinno być zrozumiałe, co warunkuje efektywność komunikacji. Osoby, które się komunikują, wywierają na siebie wzajemne wpływ.
Nie bez znaczenia w przypadku komunikowania się w bliskich związkach jest wyuczony model komunikacji pochodzący z rodziny. W procesie komunikowania się partnerów reagują oni na obraz drugiej osoby, obraz siebie samego oraz obraz wspólnego związku. Gdy w rodzinie nie było gotowości do wzajemnego rozumienia członków rodziny, nie było dużego poziomu otwarcia na relacje między sobą, może dojść do upośledzenia bądź też braku rozwoju prawidłowych wzorców komunikacji. Mogę to porównać do niskiego poziomu komunikacji, o nim zaś świadczy jego sztywność, mała wrażliwość na potrzeby członków rodziny, w tym przypadku partnera, braku konstruktywnej dyskusji, ignorowaniu intencji partnera z narzuceniem własnego punktu widzenia na większość spraw (Plopa, Połomski, 2010).
Korczak, S. (2022). Wpływ wychowania u mężczyzn na ich rozwój emocjonalny i style przywiązania w odniesieniu do bliskich związków mężczyzn. Praca dyplomowa. Warszawa: SWPS UNIWERSYTET HUMANISTYCZNOSPOŁECZNY
