Jest to okres dalszego rozwoju oraz wzrost słownictwa. W tym wieku dziecko odmienia rzeczowniki przez wszystkie przypadki. Zwłaszcza częste używane słowa. Należy uczyć dziecko używania odmiany w wołaczu. Następuje rozwój systemu fonetyczno-fonologicznego. Coraz więcej dźwięków, zwłaszcza spółgłosek jest wypowiadanych prawidłowo. Zdarza się dziecku mówienia o sobie w rodzaju żeńskim. Nie jest niczym niezwykłym. Przyczyna tego jest wręcz banalna – w większości przypadków dziecko przebywa głównie w środowisku żeńskim (w przypadku chłopców). Można korygować to jednak w dalszym rozwoju, dziecku samoistnie miną tego rodzaju zwroty.
Można zaobserwować nadmierną generalizację, czyli nadmierne używanie zwrotów typu „oni ją/powią”, „Będziemy być”, „Babcio”).
Następuje nagły skok rozwoju konstrukcji zdaniowych. Zdania proste, dwu i więcej członowe (dopełnienia i okoliczniki), są wypowiadane coraz częściej i poprawniej. Nie należy jednak przejmować się „wpadkami językowymi”. Jest to poprawność rozwojowa, to co możemy robić to w sposób spokojny oraz naturalny poprawić wypowiedź dziecka (np. Rozumiem, że chcesz …). Obserwujemy również, w zdaniach złożonych sformułowania przyczynowe i dopełnieniowe (np. „Nie chcę, bo jest niedobre”; „Daj mi kaloszki, bo pada deszcz”).
Nie bez znaczenia jest Wzrost sprawności komunikacyjnej i społecznej. W przypadku pewnych odchyleń od normy, należy skonsultować się ze specjalistą celem wyeliminowania zaburzeń rozwoju w szczególności w kierunku spektrum autyzmu.
Warto zaznaczyć, że dziecko samo z siebie nie nauczy się niczego, jeżeli nie będzie miał odpowiednich wzorców jak i intensywnych interakcji z otoczeniem. Już we wcześniejszych artykułach wskazywałem, że dziecko należy stymulować i zachęcać poprzez różnorodne ćwiczenia by ulepszać jego umiejętności językowe. Poniżej prezentuje kilka wskazówek rozwijania mowy w typowym rozwoju (Suchowierska-Stefany, 2021).
- Ćwiczenia dopełniacza (odwracane obrazki)
- Podczas czytania książeczek, nazywamy przedmioty, czynności, cechy (wielkość, kolor, emocje)
- Terapeuta prosi dziecko o odpowiadanie na pytania dotyczące oglądanych obrazków
- Gry językowe w postaci zagadek (na początku proste zagadki, oparte o cechy definiujące dany przedmiot; można
- wykorzystywać obrazki jako pomoc) (np. Co to jest? Ma cztery koła i trąbi na ulicy)
- Rozwiązuje z dzieckiem zagadki rymowane (np. Jest biała, siedzi w tubie / Zęby nią czyścić lubię).
